Rozdział 20

Przez ostatni tydzień mieszkałam u chłopców. Mieszkałam? Nie, nie można było tego tak nazwać. Tylko tam spałam. Od samego ranka, kiedy przy Louisie musiałam jeść śniadania, jeździłam do szpitala i wyczekiwałam momentu w którym ojciec się obudzi. Wracałam razem z Louisem do domu wieczorem, tylko po to by przebrać się i pędzić na spotkania z Chrisem.

Mimo tego, że „mieszkałam” z chłopcami ja i Harry oddaliliśmy się od siebie. Ja nie miałam czasu, a on? On nie odzywał się do mnie, jakbym to ja przyszła upita do domu. Do tego ta szminka… Nic innego niż zdrada nie przychodziło mi do głowy, jednak uodporniłam się.

– Słuchasz mnie? – usłyszałam głos Louisa, który parkował właśnie pod domem.

– Przepraszam, o czym mówiłeś? – uśmiechnęłam się słabo, wciąż przejęta stanem mojego ojca.

– Mówiłem, że powinniśmy gdzieś wyjechać – powiedział wyciągając kluczyk ze stacyjki.

– Nie mogę zostawić ojca – powiedziałam z zamiarem wyjścia z auta.

– Rozumiem, ale choć na dwa dni? Wypoczynek dobrze ci zrobi, a nie musimy wyjeżdżać daleko  – zaproponował

–  Zastanowię się – uśmiechnęłam się, choć nie byłam przekonana co do jego pomysłu.

Wysiedliśmy z auta i skierowaliśmy się w stronę drzwi frontowych. Kiedy weszliśmy do środka przywitała nas niespotykana cisza.

– Wróciliśmy! – krzyknął Louis ściągając swoje buty, ja zrobiłam o samo. Jednak nikt nie odpowiedział. Weszliśmy w głąb domu. Skręciliśmy w prawo. W salonie na długich kanapach siedział Zayn, Niall i Liam, a naprzeciwko nich Nathalie i Vicki. Harry stał przy oknie i tupał nerwowo nogą.

– Co się dzieje? – zapytałam. Liam wstał i uśmiechając się do mnie niepewnie wyszedł z pokoju. Nathalie spojrzała na mnie ze współczuciem, a to samo zrobił Niall. Vicki i Zayn siedzieli lekko podirytowani.

– Czy mogłabyś mi coś wytłumaczyć? –warknął Harry odwracając się w moją stronę. Jego zielone oczy wyrażały złość i obrzydzenie. Kiedy zaczął się do mnie zbliżać poczułam dreszcze na karku. Louis obserwował go stojąc obok mnie z uniesionymi brwiami.

– Co? – zapytałam zakładając ręce na piersiach. To chyba on powinien się tłumaczyć.

– To! – krzyknął i pomachał mi przed oczami jakąś gazetą, którą trzymał w rękach. Chwyciłam czasopismo i uniosłam brwi.

Melanie Corner zdradza Harry’ego Stylesa?

Głosił nagłówek na pierwszej stronie, a pod nim znajdowało się zdjęcie moje i Chrisa, kiedy spacerowaliśmy w parku. Otworzyłam gazetę na odpowiedniej stronie, a widok kolejnych zdjęć mnie zszokował. Ja i Chris się śmiejemy. Ja i Chris siedzimy na ławce, a on obejmuję mnie ramieniem. Rzeczywiście wszystkie z nich można odebrać dwuznacznie.

– No chyba w to nie wierzysz! – podniosłam głos i cisnęłam czasopismem o ziemię. Gotowało się we mnie.

– A czemu by nie? – zaśmiał się z ironią – Znikasz na całe dnie, rozmawiasz tylko z Louisem, a teraz dowiaduje się, że wolisz spędzać całe dnie z Chrisem, a nie ze mną! – krzyknął.

– To nie prawda! – warknęłam  wystawiając palec wskazujący przed siebie. Harry jeszcze nie wiedział o moim ojcu. Zwyczajnie odkąd posadziłam go o zdradę nie widziałam potrzeby by go poinformować.

– To gdzie teraz byłaś? – zapytał – Gdzie byłaś przed ostatni tydzień?! Puszczałaś się z facetami w publicznych łazienkach? – zbliżył się do mnie, a ja cofnęłam się odruchowo pod ścianę.

– No chyba ci coś na głowę upadło Styles! – teraz to ja nie wytrzymałam – Ja się puszczałam? A kto przyszedł upity do domu, cały w czerwonej szmince? – zapytałam jadowicie –  Mogę cię zapewnić, że z jakimkolwiek facetem w publicznej łazience byłoby mi lepiej niż z tobą! – nie wiem czemu to powiedziałam. Wiedziałam, że schodząc ta temat seksu całkowicie go rozzłoszczę. Był zbyt dumny. – Wyobraź sobie, że nawet Chris byłby od ciebie lepszy, jeśli chodzi o te sprawy! – krzyknęłam powodując, że wszystkie pary oczu wrzuciły się na mnie. Nathalie i Niall wyglądali na zszokowanych, Vicki i Zayn unieśli brwi patrząc po sobie a Louis przyglądał mi się zmartwiony. Wróciłam wzrokiem na Harry’ego który wciąż stał niebezpiecznie blisko. Wyglądał jakby miał zaraz wybuchnąć. Jego klatka unosiła się szybko ze wściekłości.

Uśmiechnęłam się tryumfalnie, jednak w tym samym momencie Harry zamachnął się i pięścią uderzył w ścianę tuż obok mojej głowy. Zmroziło mnie. W oczach pojawiły się łzy, a ręce zaczęły mi się trząść. Cała pewność siebie uleciała ze mnie i zaczęłam obwiniać się za moje słowa.

– Ta seksowna blondynka, z którą wtedy byłem – powiedział już spokojniej – Miała tak zwinne ręce – westchnął z udawanej rozkoszy – Zaznałem przy niej uczucia, którego nigdy nie zaznam przy tobie – ostatnie słowa wywarzał.

– Styles – wyrwało mi się – Jesteś jednym wielkim skurwysynem – już nie panowałam nad łzami, które ściekały po mojej twarzy.

– A ty jesteś dziwką Corner – zaśmiał się i chwycił mnie z podbródek – Szmata mieszkała u nas w domu przez ostatni tydzień! – krzyknął, tak by wszyscy mogli go doskonale usłyszeć – Louisowi też zrobiłaś dobrze? – zaśmiał się i chwycił mnie za nadgarstek a ja  syknęłam z bólu.

Nim zdążyłam cokolwiek zrobić Louis odtrącił ode mnie Harry’ego i wypchnął go z pokoju. Usłyszałam odgłos szarpaniny, a następnie trzaśniecie drzwiami. Przystawiłam dłoń do ust, nie mogąc uwierzyć w to co właśnie powiedziałam. Nie mogąc uwierzyć w to co właśnie się stało.

Kiedy poczułam czyjąś dłoń na ramieniu odruchowo odsunęłam się w bok. Załzawionymi oczami spojrzałam na Nathalie i Vicki, które ze zmartwionymi minami stały obok mnie. Zayn i Niall wydawali się być podenerwowani.

– Ja… – powiedziałam lekko piskliwym głosem – Przepraszam – wyjęczałam i osunęłam się po ścianie czując bezsilność.

– Zostawmy ją samą – usłyszałam głos Nialla, który wyprowadził wszystkich z pomieszczenia. Byłam mu za to wdzięczna. Przetarłam mokrą od łez twarzy, jednak na nic się do nie zdało. Po kilku minutach płaczu i cichych jęków dostałam czkawki.

Ktoś dosiadł się do mnie, a ja wtuliłam się w ciemną bluzkę Louisa.

– Ja wcale go nie zdradziłam! – jęknęłam w jego ramię, a on objął mnie mocno, gładząc po włosach.

– Wiem, Melanie – powiedział mi cicho.

Nie wiem ile trwaliśmy przytuleni do siebie. Jego zapach uspokajał mnie, jego silne ramiona dawały mi poczucie bezpieczeństwa. Jednak nic nie mogło wymazać złowrogiego wzroku Harry’ego i jego słów z mojej pamięci. Zaznałem przy niej uczucia, którego nigdy nie zaznam przy tobie.

– Wyjedźmy – szepnęłam cicho, patrząc na niego. Byłam zmęczona. Jedyne o czym marzyłam to uciec choć na te dwa dni, by nie musieć się o nic martwić. Może zachowałam się egoistycznie decydując zostawić mojego ojca, jednak nie umiałam inaczej.

Louis przytaknął głową i uśmiechnął się delikatnie.

* * *

Kiedy wyszliśmy przed dom nikt nie wiedział co powiedzieć. Spojrzałam na Zayna, który właśnie wyciągał z kieszeni kurtki paczkę papierosów. Nathalie razem z Niallem usiadła na schodach prowadzących do domu, a Liam próbował dodzwonić się do Harry’ego. Wszyscy byliśmy zszokowani kłótnią naszych przyjaciół.

– Wrócą do siebie – mruknął Zayn podstawiając mi pod nos paczkę papierosów. Przytaknęłam i wyjęłam jednego wsadzając go sobie do ust. Zayn podpalił najpierw mojego, a potem swojego. Zaciągnęłam się dymem nikotyny, a moje ciało zaczęło się odprężać.

– Mimo wszystko, to było niezłe widowisko – zaśmiałam się smutno i pokręciłam przecząco głową – Gdyby Harry ją uderzył…

– Nie zrobiłby tego – powiedział pewnie patrząc mi w oczy – Oni naprawdę się kochają, a to wszystko zostało wypowiedziane w złości, sądzę, że oboje teraz tego żałują. Harry nigdy nie uderzyłby żadnej kobiety, a tym bardziej Melanie – Zayn przeczesał swoje czarne włosy ręką i kontynuował – Kiedy wyjechaliśmy, zaraz po tym jak Harry pogodził się z Melanie,  cały czas o niej nawijał. Strasznie się martwił kiedy przez kilka godzin nie odpisywała na jego SMS-y  bał się, że coś jej się stało, a on jest za daleko by móc ją chronić.

Rozumiałam go. To było oczywiste. Przecież Melanie dla Harry’ego była najważniejsza, a ostatnimi czasy strasznie się od siebie oddalili. Gdyby Harry wiedział o jej ojcu zareagowałby inaczej. W ogóle nie posądzałby jej o zdradę. To on jeździłby z nią do szpitala a nie Louis, jednak Harry nie znał prawdy. A teraz pewnie nie dopuszczał do siebie żadnej innej możliwości, tylko to, że Melanie puszczała się po katach.

– Oboje mają to do siebie, że zawsze stawiają na swoim – zaśmiałam się cicho – Tak samo jak ty – mruknęłam i przewróciłam oczami, a on zmarszczył brwi.

– Ja?

– No ty, ty – rzuciłam papierosa na ziemię i przygasiłam go butem.

– Droczysz się ze mną?

– Może… – zaśmiałam się i wyrzuciłam papierosa do śmieci.

– Vicki… – Zayn podszedł do mnie i spojrzał mi w oczy – Jesteś cudowna – mruknął mi do ucha, a ja poczułam jak po moim ciele rozchodzą się dreszcze. Gdyby nie trójka osób stojąca za nami, najchętniej pocałowałabym go teraz. Wciąż nie byłam pewna co do całej sytuacji z Zaynem, jednak kiedy delikatnie przygryzł swoją wargę, poczułam napływającą energię.

– Zayn – zaczęłam niepewnie – Ty… – urwałam na chwilę oniemiała swoimi nerwami. Co się z tobą dzieję Vicki?

– Ja? – zapytał uśmiechając się delikatnie.

– Ty… Ty jesteś cudowny – mruknęłam czując pieczenie na moich policzkach – A ja jestem do bani, więc oszczędź tych komplementów – Zayn zaśmiał się i pokręcił przecząco głową.

Nim zdążył coś powiedzieć usłyszeliśmy chrząknięcie. Natychmiast odskoczyłam od Malika, jednak on nie ruszył się z miejsca.

– Harry nie odbiera – mruknął zdenerwowany naszym spokojem Liam.

– Jest dorosły, dajmy mu chwile samotności – powiedział Zayn, a Niall się z nim zgodził.

Liam mruknął coś pod nosem i wszedł do domu chcąc zobaczyć co z Melanie i Louisem. Niall i Nathalie zaczęli cicho rozmawiać. Cieszyłam się, że Nathalie znalazła kogoś takiego jak Horan. Wiedziałam, że on sprawi, że poczuje się wyjątkowa.

Spojrzałam na Zayna, który patrzył na mnie w spokoju. Wściekła na siebie, za to, ze nie umiem nad sobą panować weszłam do domu za Liamem. Starałam się opanować szybsze bicie serca i trzęsące się dłonie. Pierwszy raz czułam się tak słabo.

* * *

No wiec jest rozdział 20! Chciałabym byście przeczytali tą notkę.

Zaczęłam tłumaczyć opowiadanie o Zaynie, więc zapraszam do komentowania i czytania! KLIK!

Opowiadanie strasznie mi się spodobało ♥

Do tego, założyłam bloga o Zaynie (ostatnio mam na niego parcie)  a blog powoli rusza; KLIK!

Serdecznie zapraszam na oba blogi, choć nie wiem, czy nie przeniosę tłumaczenia na Tumblr…  Co o tym sądzicie?

TUMBLR CZY BLOGSPOT?
Gdzie chętniej byście czytali?

Do zobaczenia, kocham was!  ♥♥